Mijn interesse in China is jaren geleden gewekt bij het lezen van ‘Wilde zwanen’ van Jung Chang. Ik was toen nog heel jong en enthousiast. Zoals het jonge mensen betaamd begon ik alles wat ik te pakken kon krijgen over China te lezen. De film ‘Farewell My Concubine’ leerde mij Chinese opera kennen. Wij westerlingen zijn niet zo gewend aan Chinese klanken, maar als je even blijft volhouden geraak je daar door en kan je deze Chinese muziek zeker leren appreciëren. Net zoals Europese opera gaat het, voor mij dan toch, over het totaal concept: muziek, decor, kostuums, gebouw en het glas champagne/thee tijdens de pauze.
Bij de kennismakingsavond had Mario ons verteld dat in China alles mogelijk is. We moesten maar aan hem laten weten wat onze wensen waren en hij zou er voor zorgen. Toen we in Peking arriveerden maakte hij deze belofte waar: Peking Opera! Onze fantastische Chinese gids ‘Duracell’ Linda, bracht mij samen met Hugo, George en Cecile naar een zaal in een hotel waar we een voorstelling van Chinese opera konden bijwonen. Mijn eerste reactie was een beetje teleurstelling, ik zou een toeristenvoorstelling bijwonen. Eigenlijk was dat ook wel zo, maar achteraf gezien was dit maar goed ook. Een echte opera duurt algauw een paar uur, wat niet in een reisschema met een groep in te passen valt. En eerlijk, ook te lang zou duren voor deze Westerse oren.
We werden vlakbij het podium geïnstalleerd aan een tafeltje, voorzien van thee en koekjes. We moesten goed op tijd zijn om te kunnen genieten van het klaarmaken van de artiesten. Dat wil zeggen dat we op het podium konden zien hoe een acteur werd aangekleed voor de voorstelling, van make-up tot het laag over laag aanbrengen van het kostuum. Deze acteur zagen we later in de voorstelling niet terug, dus dit was echt voor ons, toeschouwers. Maar wat een voorrecht om dit te kunnen zien! De kostuums waren echt schitterend, ongelofelijk hoeveel kledingstukken er over elkaar worden gedragen. Ik loop al eens graag op hoge hakken, maar hoe die acteur kon lopen op die Chinese plateauzolen (geen idee hoe die heten), respect!
De voorstelling duurde ongeveer een uur. Net zoals in Europa kan je boven het podium de vertaling (in het Engels) van de zang lezen. Anders dan in Europa zijn de bewegingen van de acteurs: heel verfijnd, minimalistisch bijna. Door kleine suggestieve bewegingen overtuigden de acteurs er mij van dat ze op een klein bootje stonden dat over een riviertje voer.
In de 2de scene die we te zien kregen kwam een fantastisch mooi uitgedoste krijgster ten tonele die heel de zaal betoverde met haar (gekleurde lenzen?) ogen. Ook haar bewegingen waren zeer fijn (die handen!) en tegelijkertijd krachtdadig.
Peking opera. Voor wie het geduld heeft om door de aparte klanken te geraken: echt een aanrader !
Kristine
 |  |  |
