't Wordt tijd dat ik schrijf... Mario gooit zijn prachtige foto's op het schaarse internet bereik in onze tenten. Sommige vragen zich af of ik sprakeloos ben....ze hebben dan nog gelijk ook !!!
Ondertussen zijn wij in de helft van onze trektocht door Oeganda, 2200 km met de landcruiser... Die auto lijkt wat show maar dat is het niet. Enkele hoofdwegen zijn verhard, maar Adam, onze chauffeur, neemt veel meer van die rode aardweggetjes vol putten en bulten. We doorkruisen zo meerdere, enorme nationale parken, op zoek naar de Big five...olifant luipaard leeuw nijlpaard krokodil...maar ook slangen, antilopen en varanen...en de kleurrijke vogels, moeten zeker niet onderdoen !! Tijdens ons tochtje op de Nijl en het Kazinga kanaal zaten we stilletjes in het bootje. Niet alleen om de kleurrijke vogels, groot en klein, te kunnen spotten, maar zeker ook om de vele nijlpaarden, varanen en krokodillen niet te storen tijdens hun siësta.......
's Anderendaags slingerden we door de bergen, tussen de bananen, koffie en thee plantages. De vele dorpjes met hier en daar een kerkje, nog een missiepostje en wat lemen hutjes, waar de dames wassen in hun teiltjes. De rand van de weg is gedrapeerd met mooie, slanke vrouwen in hun lange, kleurrijke jurken... De bussels hout, de jerrycan, waardig op hun hoofd geplaatst. We passeren de gespierde, grote, slanke, knappe oom Tom's.. Al duwend op hun oude, hoge, krakend, stalen ros, volgeladen met bananentrossen, fietsen ze, in hun maatpak, met of zonder schoenen, de berg op. Lukt het niet, dan stappen ze ernaast en menig maal helpt zoonlief, op zijn slippers, de vracht naar boven te brengen !! De brommers met hun duo zadels geladen met vrouw en kind, maar nog veel meer met kolen, hout, advocado's en bananen brengen de teelt naar een locale plaats in het dorp, waar 'groothandelaars' het opkopen. Voor ons lijkt het een super zoete markt onder een stralende hete zon...
Vandaag vertoeven we in het regenwoud, het gorilla land, op 2800 m hoogte, in het uiterste zuiden van Oeganda, op de grens met Rwanda. Vanavond maakten we kennis met het volk dat 7 jaar geleden uit het woud gehaald werd. Nog steeds wat schuchtere mensen, die leefden tussen de gorilla's.... Zie je het voor je...? Nog niet helemaal? Menslief, ga dan eens mee met onze Mario uit Geel....Topreis is het !!
Gisteren vertoefden we nog steeds in Bwindi, in het dichte regenwoud, hoog in de bergen, tussen de gorilla's en het Batwa pygmeeën volk. Mensen, klein van gestalte, slechts 1.50 m groot welke uit het woud verdreven werden, al dan niet tegen hun zin en met de nodige frustraties erom heen. Enerzijds om de gorilla populatie op peil te houden, anderzijds om dit volk een meer beschaafder leven te bieden.....ze zijn er bijlange nog niet... Wel een taai volkje, waar ik naar opkijk !!! Ze hebben het moeilijk, worden niet gerespecteerd door de andere Oegandezen. Nog steeds wordt hen aangeleerd (of is het eerder opgedrongen ?) te leven van wat landbouw en wat mee te pikken van het opkomende toerisme. Niet gemakkelijk! Vanuit onze lodge liepen we zo het dorpje binnen. Prachtige vergezichten !! Kinderen, op blote voetjes, vuil, gekleed in wat lompen kwamen ons tegemoet gelopen. De locals probeerden ons wat souvenirs aan te bieden. Gebeeldhouwde gorilla's, zwart gemaakt met schoensmeer, kralen, geweven matjes. Nodig of niet, we kochten wat, al was het maar om die pygmeeën een goed gevoel te geven....
In de namiddag trokken Mario, Hubert en ikzelf het woud in op zoek naar de waterval. We waren vergezeld door 2 jongens en een pittige soldaat. Wie weet komen gorilla's of olifanten je tegemoet en moet de soldaat wat kogels in de lucht afschieten......jammer, het was enkel de kleurrijke cameleon die ons kwam groeten ! Ja, bij momenten had ik wel een boy-tje nodig. De paadjes waren smal, de hellingen heel scherp, de dalen diep... Maar op de bergflanken passeerden we eveneens kranige vrouwen en kinderen, met hun schoffeltjes om de moestuintjes te onderhouden, op hun schouder gedragen. Respect !!!
Gisteren hebben we het magnifieke Bwindi verlaten maar de beelden van de vele woud kinderen blijven op ons netvlies hangen !! Zo erg zelfs dat wij bij de eerste stop niet alleen een 50 tal lolly's kochten maar ook 3 paar schoentjes en wat zaklampjes voor op onze volgende locatie. Rond 16 uur kwamen we aan in Nyore. Een heel klein gehuchtje volledig omringd door de bananen plantages. De bouwvallige lemen huisjes van de plantage werkers gezinnen ten op zichte van de enorme villa's van de grond eigenaars geeft ons zo'n verdeeld gevoel !!! Na zoveel jaren is de tijd hier nog steeds stil blijven staat. ''De hut van oom Tom '' is hier de realiteit. Op vraag van Mario wandelde de eigenares van de plantage met ons mee naar het eerste dorpje. Langs de stoffige aardweggetjes gaven de hoge bananenbomen ons schaduw. Aan de rand van de weg stond een gespierde man, omringd door zijn kids. We stopten een paar schoentjes toe en een jongen van acht stak het aan de voetjes van zijn broertje, een ukje van twee, stoffig en vuil. Zo'n warm gevoel gaf het, geloof het maar, je hart bloedt er ook wat van....... Bij valavond zaten de vrouwen gezellig te keuvelen om en rond het plaatselijke kerkje. Toen kwam de verrassing, de eigenares vertelde ons dat ze de plaatselijke school had opgericht en onderhield zoveel als mogelijk. De leerlingen 15 tot 18 jarigen konden les volgen in landbouw, technische en hotel vaardigheden. We bezochten de klas, stelden ons één per één voor, de zangleraar gaf een kort optreden en wij zongen in ons taaltje van ''vrolijke vrienden''. Zowel de leraars als de leerlingen hadden zo'n bezoek nog nooit meegemaakt !! Fantastisch zowel voor ons als voor de leerlingen!!! Terug in de lodge werd gemeld dat onze weg voor morgen, terugreis naar Kampala, afgesloten was. Wegens de overvloedige regenval van de laatste nachten waren, in de omgeving van het Victoria meer, twee bruggen ingestort. Grote zorgen dus voor chauffeur Adam.
Vandaag moesten we Kampala zien te bereiken. Onze chauffeur, Adam, nam de leiding over, vroegere start dan voorzien, de stops werden minimaal en snel. Maar het was logisch we hadden er een tocht van 2 uur extra rijden opzitten. Voor hem ook onbekend gebied langs meer lokale wegen. Zelfs voor de opkomende regen had hij haast, het kon snel een zondvloed worden !!!! Niet vreemd nu op het einde van het regenseizoen. Na een tweetal uur rijden, besloot Adam toch de tarmac weg te verlaten, het werd hectisch. De hoogbeladen camions, locale busjes volgepropt met mensen en beladen met zakken en bananen, daartussen door de vele brommers, de geiten, koeien en kinderen langs de weg, het werd moordend druk. Hij waagde zich aan rode aarde binnenwegen om zo de drukte te vermijden. Voor ons een unieke kans om zo het Oegandse platteland nog verder binnen te dringen !!! In elk gehucht werden in de vele stalletjes kleurrijke stoffen aangeboden. Al dan niet zat een vrouw ijverig te stikken op haar Singer naaimachine. Op verroeste zwart gerookte barbecues werden groenten gekookt en lekker vlees gebakken. De kindje renden op en neer maar ook het vee trappelde er om heen. Na nog eens twee uur schudden en tollen, kon ik er blijven van genieten zolang de dieseltank niet leegliep, want 't peil was toch al serieus gezakt....Uiteindelijk bevonden we ons terug op de tarmac weg.... We gaven Adam zijn welverdiend applaus, maar het was valse schijn !! Twee seconden later deden mannen, gezeten op hun brommers, een teken... barricades !!! Er vormde zich discussie, tot een oude man aangaf, schuif op, ik reis met jullie mee. De aarde weg was drassig, we slipperden. Tweemaal doorkruisten we enorme plassen water en slijk..
De land cruiser werd een 'must have'' !!
Uiteindelijk kwam alles goed, we arriveerden rond 18 uur in Kampala in de resort van Els De Temmerman. De reis zit er bijna op, nu nog een bezoek aan het drukke hectische Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Totaal anders dan het platteland, de dorpjes, het hooggebergte, de woudkinderen waar ijverige, sterke Oegandezen hun wereldje proberen te ontplooien......
Aan onze jonge gasten wil ik meegeven: studeer op hoog of laag niveau, gebruik en werk je kennis uit, ontwikkeling, dat is de drijfveer om al je dromen ook te realiseren !!!
Lucrèce
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
