Japan is erg beroemd omwille van zijn badcultuur. Het kan in de wilde natuur zijn, in vulkaanwater bv. of een super-de-luxe badinstellingen zoals Spa LaOua in Tokyo Dome City ontspanningscentrum. Maar de oorsprong van deze liefde voor het baden volgde de weg van waar ook het Boeddhisme kwam: India! Samen met het geloof legde de badcultuur een lange weg af door China. Samen kwamen ze in Japan terecht in de jaren 600-700. Oorspronkelijk gingen enkel priesters en even daarna ook zieken op de traditionele manier baden. Dan volgden rijke handelaars en leden van de bovenste klasse. Er werd steeds naakt gebaad.
Het eerste commerciële badhuis, de “Sentō”, kwam in 1266. Toen waren baden steeds gemengd. Er was erg veel stoom en daarom was er ook maar een kleine deuropening zodat de stoom niet zou ontsnappen. Binnen was het dan nog eens erg donker. De klanten gorgelden vaak, niet enkel om hun keel te reinigen maar ook om hun positie aan te duiden tegenover anderen.
Toen Japan zijn deuren opende voor het westen, vanaf 1868, werden baden gescheiden per geslacht. Er waren inderdaad wel eens flink problemen van “morele aard”. Maar de scheidingsmuren verhielpen dit niet volledig zodat sommige uitbaters mannen en vrouwen op verschillende tijdstippen tot de badhuizen toelieten.
Stilaan nam de populariteit van de badhuizen af. Maar omdat in de tweede wereldoorlog veel huizen en dus ook private badkamers vernield waren, leefden de badhuizen weer op. Dat was van tijdelijke aard want vanaf ongeveer 1970 nam het aantal weer sterk af. Bestaande badhuizen heroriënteerden zich vaak naar meer luxe en exclusieve concepten, met sauna, Jacuzzi, wellness enz. Maar het naakte baden is gebleven. Hoewel, ook daar is verandering op til. Tijdens schoolreisjes bv. zie je dat jongere kinderen vaak verlegen zijn en in badpak baden. Dat wordt als een probleem aanzien. Ze zijn niet meer opgegroeid in de traditionele badcultuur en kennen dus het concept van naakt baden niet meer zo. Dat baart het land wel zorgen want er is toch nog de wijd verspreide overtuiging dat zonder “huidheid” ook geen gevoel van socialisering ontwikkeld wordt.
Al is de traditionele Sentō echt een zeldzaamheid geworden, het is nog steeds populair in de traditionele ryokan, zeker als er natuurlijke bronnen zijn. Het staat je als reiziger geheel vrij om dit te proberen. Maar laat je gerust verrassen. Menig Ying Ying Traveler zette eerst zijn of haar onwennige teen in het bad, om er dan niet meer uit te willen. Het proberen waard! En ideaal om sociale contacten te leggen met de lokale bevolking.
Weten hoe een Sentō er uitziet en werkt? Zie https://www.youtube.com/watch?v=xBWSc37_kZ4
Of ben je in de bergen? Dan heb je misschien een vulkaanbad zoals op de bijgevoegde foto's.
 |  |  |
